Een man is per 1 april 2012 vervroegd uitgetreden en ontving sinds die datum een VUT-uitkering van de Stichting Vrijwillig Vervroegd Uittreden voor de Particuliere Beveiliging.

In de VUT-cao staat het volgende:

‘Als grondslag voor de uitkering geldt het laatstgenoten brutoloon, per vier weken dan wel maandelijks, op jaarbasis, vermeerderd met de onregelmatigheidstoeslag(en) en vakantietoeslag(en), maar exclusief incidentele overwerktoeslagen.’

Volgen de Stichting is dit bedrag exclusief de objecttoeslag omdat dit geen toeslag is zoals omschreven in de VUT-cao.

De man verzoekt de objecttoeslag toch mee te nemen in de uitkeringstoeslag.

De objecttoeslag is ontstaan door het wijzigen van de dag- en avondsurveillance. Om het inkomen niet teveel te laten fluctueren is besloten om de onregelmatigheidstoeslag om te zetten in een vaste toeslag onder de noemer “objecttoeslag”.

De Stichting stelt dat onvoldoende is aangetoond dat de toeslag bij het vaste salaris behoort.

De VUT-uitkering is geëindigd per 13 juli 2014.

De ex-werknemer vordert het meenemen van de door hem genoten objecttoeslag in de hoogte van de VUT-uitkering met terugwerkende kracht vanaf 1 april 2012.

De rechtbank wijst de vordering toe.

Ook in hoger beroep gaat het om de vraag of de door de man ontvangen objecttoeslag mede de hoogte van de VUT-uitkering bepaalt, en dus of deze toeslag onder de in de VUT-cao genoemde “laatstgenoten brutoloon” dan wel “de onregelmatigheidstoeslag(en)” worden begrepen, zoals de man heeft gesteld en de Stichting heeft bestreden.

In de VUT-cao is de term ‘objecttoeslag” als zodanig niet expliciet opgenomen. In de VUT-cao wordt weliswaar het begrip “onregelmatigheidstoeslag” genoemd, maar dit begrip wordt in deze cao niet gedefinieerd of toegelicht. Het hof ziet daarom aanleiding om aansluiting te zoeken bij de ook tussen partijen geldende cao voor de Particuliere Beveiliging.

Bijzondere beloning
Er wordt in de cao Particuliere Beveiliging niet gesproken over een ‘onregelmatigheidstoeslag’ maar over een toeslag voor het werken in de avonduren (een vorm van bijzondere beloning). Tussen partijen staat vast dat de man vanaf de invoering van de objecttoeslag in 2005 steeds heeft gewerkt in een rooster met twee diensten, de ene week werkte hij van 8.00 uur tot 16.00 uur en de week daarna van 16.00 uur tot 24.00 uur.

Dit betekent dat de oud-werknemer in de laatstgenoemde weekperiode deels werkte ná 18.00 uur en hij dus krachtens de cao Particuliere Beveiliging gerechtigd was tot de in de cao genoemde bijzondere beloning voor het werk in de avonduren. Gesteld noch gebleken is dat deze vergoeding als zodanig aan hem is uitgekeerd.

Forfaitaire onregelmatigheidstoeslag
Het hof verenigt zich met het oordeel van de kantonrechter dat de in geding zijnde objecttoeslag niets anders is dan een forfaitaire onregelmatigheidstoeslag (er wordt ook gewerkt op uren waarvoor anders een onregelmatigheidstoeslag zou worden gegeven, althans sprake zou zijn van een bijzondere beloning) of in ieder geval een vaste toeslag die in bedragen per periode kunnen verschillen maar waarop de werknemer, behalve de hoogte van het bedrag, kan rekenen.

De strekking van de VUT-cao behelst, volgens het hof, dat wat een werknemer structureel aan inkomsten verdiende tijdens zijn dienstverband, wordt meegenomen bij de berekening van de grondslag voor de VUT-uitkering. Het gaat dan om de normale uren die volgens rooster moesten worden gewerkt ná 18.00 uur en om de (structurele) overuren die na afloop van de normale dienst moesten worden gewerkt en die onder het voorheen bestaande systeem ook als zodanig werden uitbetaald. De objecttoeslag ziet op deze uren en moet ook daarom als een onregelmatigheidstoeslag in de zin van de VUT-cao worden aangemerkt dan wel tenminste als een (vast) onderdeel van het loon.

Het hof bekrachtigt het vonnis van de kantonrechter.