Een vrouw werkte vanaf begin 2010 als verkoopster in een Poolse supermarkt. Zij had een arbeidsovereenkomst voor 24 uur in de week. Vanaf augustus 2010 werd dit een dienstverband van 38 uur in de week. De arbeidsovereenkomst is beëindigd eind januari 2011.

Al vanaf haar eerste werkweek maakte de werkneemster overuren. In het eerste halfjaar zou zij zo’n zeshonderd extra uren hebben gedraaid. In het tweede halfjaar maakte zij er naar eigen zeggen bijna driehonderd. Zij gaf aan dat de winkel 47 uur per week geopend was en dat zij als enige werkneemster al die uren voor haar rekening nam. Buiten de openingstijden poetste zij de winkel, vulde de schappen bij en deed een deel van de administratie.

De werkgever betaalde haar maandelijks alleen de contractueel overeengekomen uren uit. De werkneemster liet het daar niet bij zitten en maakte de gang naar de rechter. Zij vorderde ruim 9.000 euro achterstallig loon plus vakantiegeld. De kantonrechter stelde haar in het gelijk. De werkgever ging echter in hoger beroep.

Geen urenadministratie
De werkgever gaf aan dat de winkel maar 38 uur in de week open was. Hof Den Bosch volgde de werkgever en ging uit van 38 uur in de week, en niet 47 uur zoals de vrouw had gesteld.

De werkgever had geen urenadministratie bijgehouden, terwijl hij hiertoe op grond van de Arbeidstijdenwet en de toepasselijke cao wel verplicht was. Daarom meende het hof dat er in beginsel van uitgegaan mocht worden dat Sofia in ieder geval 38 uur per week voor haar rekening had genomen. Uit niets bleek immers het tegendeel. Maar dat de werkneemster meer dan 38 uur per week gewerkt zou hebben, dat moest ze zelf bewijzen, zo besliste het hof.

Bron: intermediair.nl