Een vrouw met een uitkering werkte op basis van een participatietraject bij een gemeente als servicedeskmedewerker. Ze ontving hiervoor geen loon. Wel bleef ze de uitkering ontvangen en kreeg ze na afloop van de werkzaamheden een stimuleringspremie.

De vrouw is van mening dat ze heeft gewerkt op grond van een arbeidsovereenkomst. Ze stelt dat ze dezelfde werkzaamheden verrichtte als betaalde servicedeskmedewerkers. Ze eist loon voor deze werkzaamheden.

Lees ook: Hoge Raad: vakantie tijdens zwangerschapsverlof moet worden gecompenseerd

Uitspraak Hoge Raad

De Hoge Raad oordeelt dat het hof ten onrechte de bedoeling van partijen ook van belang achtte voor de vraag of tussen de gemeente en de vrouw een arbeidsovereenkomst bestond. Aan de bedoeling van partijen komt géén betekenis toe.

Volgens de Hoge Raad moet eerst onderzocht worden welke rechten en verplichtingen de partijen zijn overeengekomen. Daarna moet worden getoetst of deze rechten en plichten voldoen aan de kenmerken van een arbeidsovereenkomst. Deze kenmerken zijn:

De werknemer heeft zich verplicht om persoonlijk voor de werkgever te werken.
De werkgever is verplicht om de werknemer voor het werk loon te betalen.
Tussen de werknemer en de werkgever bestaat een gezagsverhouding.
De overeenkomst tussen de vrouw en het re-integratiebedrijf voldeed niet aan de kenmerken van een arbeidsovereenkomst:
De vrouw heeft geen loon ontvangen voor de werkzaamheden die ze heeft verricht. De uitkering en de stimuleringspremie zijn geen loon.
Er was geen sprake van een dienstbetrekking.

Arrest Hoge Raad: ECLI:NL:HR:2020:1746
Bron: Forum Salaris