De voorgeschiedenis

Een inspecteur van de belastingdienst Leeuwarden stelt in 2013 een boekenonderzoek in bij X voor de aangiften inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen en neemt een informatiebeschikking voor 2010 en 2011. X maakt bezwaar, maar dat wordt afgewezen. Daarop tekent X beroep aan. Vervolgens wordt een naheffingsaanslag en een navorderingsaanslag opgelegd. Daar maakt X ook bezwaar tegen. Dan wordt de uitspraak van de inspecteur vernietigd. Hij had al aanslagen had opgelegd voordat die informatiebeschikking onherroepelijk was geworden. Dat mag niet. De inspecteur besluit dan maar opnieuw een nieuwe, identieke informatiebeschikking op te leggen. En X rest niets anders dan opnieuw beroep aan te tekenen. Het beroep wordt opnieuw gegrond verklaard. De inspecteur gaat weer in beroep.

Lees ook: Zeven belangrijke wijzigingen loon- en inkomstenbelasting 2019

Bij de rechter

Aan de rechter wordt gevraagd of de tweede informatiebeschikking rechtsgeldig is genomen. De inspecteur meent van wel, X van niet. De rechter verwijst naar Artikel 52a, eerste lid, AWR. Daaruit volgt dat de inspecteur na het vernietigen van de eerste informatiebeschikking geen tweede, identieke beschikking mag afgeven. Dat zou immers de rechtszekerheidspositie van X aantasten. Het feit dat de inspecteur niet wist dat hij geen naheffing en -vordering mocht afgeven voor de uitspraak op het beroep, waardoor de eerste beschikking werd vernietigd, komt voor zijn eigen rekening. Die handeling was in strijd met behoorlijk bestuur en van rechtswege moet de beschikking daarom worden vernietigd.

Lees ook: Belastingaangifte controleren en informatie opvragen

Conclusie

Een tweede, identieke informatiebeschikking nemen, omdat de eerste beschikking werd vernietigd, is niet toegestaan. De tweede informatiebeschikking wordt ook vernietigd.